Θύμησες, μεγαλείο, γιορτή: τρία από τα χαρακτηριστικά της βραδιάς της Παρασκευής 27 Οκτωβρίου, της βραδιάς που έφερε «Το Φορτηγό», τον δίσκο-σταθμό της Ελληνικής μουσικής ιστορίας στην Πάτρα και το Royal Theater. Και πραγματικά ήταν ο καλύτερος τρόπος για να ξεκινήσει η χειμερινή σεζόν στην κεντρική μουσική σκηνή του πολυχώρου.

Ο Διονύσης Σαββόπουλος, κεφάτος και μεγαλειώδης όπως πάντα, τραγουδούσε από το τραπέζι του φαγητού που στρώθηκε για το συγκρότημά του στον Φάρο αργά το μεσημέρι, τραγουδούσε μέσα στα καμαρίνια όπου, μάλιστα, σκάρωσε και ένα νέο τραγούδι, τραγούδησε με κέφι στην παράσταση κάνοντας και δεύτερο encore (Είπε το, εντελώς εκτός προγράμματος, «Μ’Αεροπλάνα Και Βαπόρια») κάτι που οι οικείοι του διαβεβαίωσαν ότι δεν έχει κάνει ποτέ, τραγουδούσε ακόμα και στο ταξίδι της επιστροφής το ίδιο βράδυ! Βιαζόταν να επιστρέψει, βλέπετε, την επόμενη μέρα έκλεινε 50 χρόνια γάμου με την αγαπημένη του σύζυγο και ήθελε να τους βρει το πρωί μαζί.

Ο κόσμος που γέμισε το Royal ήξερε γιατί το έκανε: μαζί με τα 50 +1 χρόνια του Φορτηγού είδε και τα δικά του περασμένα χρόνια, άκουσε ιστορίες που είχε ζήσει ο ίδιος ή οι γονείς του, μυήθηκε στις ιστορίες που διηγήθηκαν τη δημιουργία του δίσκου, που, όμως μπορούσαν να είναι οι ιστορίες που έζησε ο καθένας.

Και ήταν τέτοια η σύμπνοια του κοινού με τον καλλιτέχνη που όταν έπρεπε υπήρχε απόλυτη ησυχία, όταν έπρεπε υπήρχαν γέλια και όταν έπρεπε όλοι τραγουδούσαν.Όλοι! Ήταν μια βραδιά μυσταγωγική, βραδιά με θύμησες, αλλά όπως είπε και ο ίδιος ο Σαββόπουλος: «κινδυνεύουμε αυτές τις βραδιές να τις μετατρέψουμε σε μνημόσυνο, όμως αν βρούμε τη σημασία του «τότε» και την προβολή του στο «τώρα», τότε τις κάνουμε γιορτή και η γιορτή πάντα γεννάει κάτι νέο». Και ήταν γιορτή.

Τη κατακλείδα της βραδιάς την έδωσαν οι δεκάδες ενθουσιασμένοι θεατές που επισκέφθηκαν τον Διονύση Σαββόπουλο στα καμαρίνια μετά τη παράσταση και όλοι του είπαν το ίδιο πράγμα: «ευχαριστούμε Δάσκαλε».