Loading...
Κυριακή 26 Μάρ 2017
Με τέτοια άμυνα και Μήτρογλου, πάμε Ρωσία!
Κλίκ για μεγέθυνση
Αποσπάσαμε Χ από το Βέλγιο μέσα στις Βρυξέλλες, και όμως άπαντες στο στόμα μας έχουμε μία πικρή γεύση. Αυτό προφανώς τα λέει όλα για τον τρόπο με τον οποίο αγωνίστηκε η Εθνική στο Βέλγιο στο πιο δύσκολο παιχνίδι της σ' αυτόν τον όμιλο.
Χωρίς αμφιβολία δεν θέλξαμε με το ποδόσφαιρο που παίξαμε αλλά σίγουρα δεν θέλαμε κάτι τέτοιο. Το πρακτικό του πράγματος επιζητούσαμε (και δικαίως, για προκριματικά μιλάμε) και παρά το γεγονός ότι συγκεκριμένοι παίκτες δεν στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων, αυτό που θέλαμε το πήραμε και με το παραπάνω.
Μην σας ξεγελούν τα νούμερα και η σαρωτική κατοχή της μπάλας που είχε το Βέλγιο. Με τα στατιστικά στο ποδόσφαιρο δεν νίκησε ποτέ, κανείς, σε κανένα γήπεδο. Οι κίνδυνοι, οι πραγματικά κίνδυνοι, μπροστά στην εστία του Καπίνο ήταν λίγοι και με κάποιο τρόπο διαχείρισιμοι παρά την ποιότητα του αντιπάλου. Είχαμε πάει το παιχνίδι εκεί που θέλαμε και αμυνόμασταν αποτελεσματικά.
Η αποβολή του Ταχτσίδη, ο οποίος σε καμία περίπτωση δεν δικαίωσε τον Σκίμπε στην επιλογή του να τον ξεκινήσει το ματς (και ας έκανε την ασίστ στο γκολ του Μήτρογλου), έδωσε στους Βέλγους υπεραριθμίες μέσα στο γήπεδο που μέχρι τότε τις έψαχναν ματαίως. Μπορούμε κάλλιστα να πιστεύουμε ότι αν ο άσος της Κάλιαρι είχε κρατήσει την ψυχραιμία του και δεν πατούσε αντίπαλο (έχοντας ήδη κίτρινη κάρτα), το διπλό δεν θα ξέφευγε με τίποτα από τα ελληνικά χέρια.
Ακόμα και έτσι πάντως, δεν λυγίσαμε μπροστά στη συνολική ποιότητα του αντιπάλου αλλά κόντρα στην...προσωπική του Λουκάκου. Μην έχετε καμία αμφιβολία ότι γκολ σαν και αυτό που πέτυχε ο φορ της Εβερτον, εντελώς προσωπικό και σε θέση...πίβοτ, ελάχιστοι επιθετικοί μπορούν να πετύχουν στην Ευρώπη. Ο Παπασταθόπουλος σχεδόν κρεμάστηκε πάνω του αλλά το παλικάρι δεν κατάλαβε τίποτα, ούτε που τον ένιωσε τον Μεσσήνιο στόπερ.
Αποσπάσαμε Χ από το Βέλγιο μέσα στις Βρυξέλλες, και όμως άπαντες στο στόμα μας έχουμε μία πικρή γεύση. Αυτό προφανώς τα λέει όλα για τον τρόπο με τον οποίο αγωνίστηκε η Εθνική στο Βέλγιο στο πιο δύσκολο παιχνίδι της σ' αυτόν τον όμιλο.
Χωρίς αμφιβολία δεν θέλξαμε με το ποδόσφαιρο που παίξαμε αλλά σίγουρα δεν θέλαμε κάτι τέτοιο. Το πρακτικό του πράγματος επιζητούσαμε (και δικαίως, για προκριματικά μιλάμε) και παρά το γεγονός ότι συγκεκριμένοι παίκτες δεν στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων, αυτό που θέλαμε το πήραμε και με το παραπάνω.
Μην σας ξεγελούν τα νούμερα και η σαρωτική κατοχή της μπάλας που είχε το Βέλγιο. Με τα στατιστικά στο ποδόσφαιρο δεν νίκησε ποτέ, κανείς, σε κανένα γήπεδο. Οι κίνδυνοι, οι πραγματικά κίνδυνοι, μπροστά στην εστία του Καπίνο ήταν λίγοι και με κάποιο τρόπο διαχείρισιμοι παρά την ποιότητα του αντιπάλου. Είχαμε πάει το παιχνίδι εκεί που θέλαμε και αμυνόμασταν αποτελεσματικά.
Η αποβολή του Ταχτσίδη, ο οποίος σε καμία περίπτωση δεν δικαίωσε τον Σκίμπε στην επιλογή του να τον ξεκινήσει το ματς (και ας έκανε την ασίστ στο γκολ του Μήτρογλου), έδωσε στους Βέλγους υπεραριθμίες μέσα στο γήπεδο που μέχρι τότε τις έψαχναν ματαίως. Μπορούμε κάλλιστα να πιστεύουμε ότι αν ο άσος της Κάλιαρι είχε κρατήσει την ψυχραιμία του και δεν πατούσε αντίπαλο (έχοντας ήδη κίτρινη κάρτα), το διπλό δεν θα ξέφευγε με τίποτα από τα ελληνικά χέρια.
Ακόμα και έτσι πάντως, δεν λυγίσαμε μπροστά στη συνολική ποιότητα του αντιπάλου αλλά κόντρα στην...προσωπική του Λουκάκου. Μην έχετε καμία αμφιβολία ότι γκολ σαν και αυτό που πέτυχε ο φορ της Εβερτον, εντελώς προσωπικό και σε θέση...πίβοτ, ελάχιστοι επιθετικοί μπορούν να πετύχουν στην Ευρώπη. Ο Παπασταθόπουλος σχεδόν κρεμάστηκε πάνω του αλλά το παλικάρι δεν κατάλαβε τίποτα, ούτε που τον ένιωσε τον Μεσσήνιο στόπερ.
 
© Copyright 2024 Τα πάντα για τον αθλητισμό - MarkaSport