Loading...
Tuesday 05 Jun 2018
g
Click to enlarge

Με τη λήξη του πρωταθλήματος Α2 μπάσκετ ολοκληρώθηκε η φετινή κρίσιμη χρονιά για τον ιστορικό Απόλλωνα. Ο «κρυφός» στόχος – πόθος της ανόδου δεν επιτεύχθηκε, αλλά στην τραγική κατάσταση που έχει περιέλθει ο σύλλογος αυτό είναι το ελάσσον. Μία συζήτηση που θα περιοριζόταν σε αυτό θα ήταν αποπροσανατολιστική και θα αποσκοπούσε στην απόκρυψη του μείζονος.

 

Η προηγούμενη διοίκηση ουσιαστικά κατέρρευσε μόνη της υπό το βάρος τραγικών λαθών άγνοιας και ανικανότητας. Η νέα διοίκηση με αντιπολιτευτική σημαία την οικονομική εξυγίανση και διαφάνεια, πήρε το «δαχτυλίδι» από το ευρισκόμενο σε πανικό παλιό Ιερατείο του συλλόγου, τάζοντας λαγούς με πετραχήλια. Δεν χρειάστηκαν παρά λίγες μόνο ημέρες για να αρχίσει να φαίνεται ότι όλα αυτά ήταν μία φενάκη. Με την ολοκλήρωση της χρονιάς η εικόνα διάλυσης του συλλόγου σε όλα τα επίπεδα είναι διάχυτη. Η νέα διοίκηση δεν τήρησε καμία απολύτως από τις υποσχέσεις της. Αντίθετα συνέχισε το καταστροφικό έργο των προκατόχων της, με τους οποίους διαγκωνίζεται για την πρωτοκαθεδρία στην άγνοια και την ανικανότητα στην ιστορία του συλλόγου.

 

Ο Απόλλων μοιάζει πλέον να βρίσκεται σε κινούμενη άμμο. Οι τεχνητά καλλιεργούμενες ελπίδες περί ανόδου στην Basket League ως τρίτος ή στα χαρτιά συνιστούν κακόγουστο κύκνειο άσμα. Ακόμη και στην περίπτωση όμως που είναι βάσιμες οι ελπίδες και ο σύλλογος βρει τελικά δίοδο προς την Basket League με αυτούς τους εξωαγωνιστικούς τρόπους, το γεγονός μπορεί να αποτελέσει ταφόπλακα, αν δεν συνοδευτεί με την αντιμετώπιση των σοβαρών οικονομικών, δομικών και λειτουργικών προβλημάτων που χρονίζουν.

 

Όποιος δεν το βλέπει πλέον αυτό και στηρίζει με τον έναν ή τον άλλον τρόπο αυτή την κατάσταση είναι βλαξ, αιθεροβάμων ή υποκρίνεται και βέβαια αναλαμβάνει τις ιστορικές του ευθύνες απέναντι στο σύλλογο, τον κόσμο του και την πόλη μας.

 

Υπάρχουν αντικειμενικές και υποκειμενικές αιτίες αυτής της νοσηρής κατάστασης, οι ρίζες των οποίων είναι βαθιά χωμένες στο χρόνο. Φαντάζομαι ότι κάποια στιγμή αναπόφευκτα θα ανοίξει μία σοβαρή δημόσια συζήτηση γύρω από αυτό το θέμα και οι αιτίες θα τύχουν ενδελεχούς διερεύνησης κι εμπεριστατωμένης ανάλυσης.

 

Προς το παρόν είναι επίκαιρο να ρίξουμε μία ματιά στη σημερινή εικόνα του συλλόγου όπως την σκιαγραφούν τα αδιαμφισβήτητα γεγονότα.

 

Η επαγγελματική ομάδα άλλαζε τους προπονητές σαν τα πουκάμισα. Οι παίκτες απείχαν των προπονήσεων γιατί ήσαν απλήρωτοι. Ένας προπονητής παραιτήθηκε αιφνιδιαστικά πριν από αγώνα ντέρμπι. Επεισόδια απειλήθηκαν μέσα στα αποδυτήρια μεταξύ παικτών και προπονητή. Παίκτες κατηγορήθηκαν από συμπαίκτη τους ότι «έφαγαν» τον πρώτο προπονητή. Οι παίκτες αγνόησαν τον Πρόεδρο της ΚΑΕ και απευθύνθηκαν σε (τυπικά) αναρμόδιο στέλεχος του ερασιτέχνη για να διασφαλίσουν τα χρήματα τους. Ματαιώθηκαν προπονήσεις της ομάδας γιατί η ΔΕΗ είχε κόψει το ρεύμα του γηπέδου. Θεωρείται πλέον απίθανο να συγκρατηθούν στο σύλλογο ταλαντούχοι αθλητές που προέρχονται από τα σπλάχνα του συλλόγου.

 

Στην υποδομή υπήρξε πλήρης διάλυση. Θεαματική ποσοτική πτώση καθώς αναπτύχθηκε ρεύμα φυγής αθλητών της ακαδημίας προς άλλους συλλόγους. Ρεύμα φυγής αναπτύχθηκε και σε επίπεδο ταλαντούχων αθλητών στις αναπτυξιακές βαθμίδες Mini και Παμπαίδων. Τα τελευταία νέα ταλέντα που διακρίνονται σε εθνικό επίπεδο είναι ότι απέμεινε από την οργανωμένη δουλεία που έγινε την περίοδο 2012-14.

 

Η γυναικεία ομάδα διαλύθηκε. Η θυγατρική Απολλωνιάδα ενισχυόταν παράτυπα και ανόητα με επαγγελματίες παίκτες. Η παιδική ομάδα για πρώτη φορά στην ιστορία του συλλόγου δεν προκρίθηκε στην τελική φάση του αντίστοιχου τοπικού πρωταθλήματος.

 

Η διοικητική ανοησία όμως, που θύμισε σε έλλειμμα θυμοσοφίας τον καλόγερο της λαϊκής ρήσης που… θύμωσε, απογειώθηκε με την αποχή από τον αγώνα της τελικής φάσης του τοπικού εφηβικού πρωταθλήματος με τον Προμηθέα. Ακατανόητη απόφαση που συνοδεύτηκε με ανακοίνωση περιέχουσα το παιδιάστικο «Σας χαρίζουμε ρε!», που το λέγαμε πιτσιρικάδες στις αλάνες όταν τσακωνόμαστε!

 

Πολλά άλλα θα μπορούσε να αναφέρει κανείς αλλά θα κλείσω με το μεγάλο αγκάθι που είναι βέβαια το οικονομικό, το οποίο είχε σηκώσει σημαία ως αντιπολίτευση η σημερινή διοίκηση και τώρα κάνει την πάπια.

 

Με αυτές τις ζοφερές σκέψεις ανακλήθηκε στο μυαλό μου το παραμύθι του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν «Τα καινούργια ρούχα του αυτοκράτορα» και στ’ αυτιά μου έφτασε η φωνή ενός χαριτωμένου μπόμπιρα, ντυμένου Απόλλων με μία μπάλα μπάσκετ στα χέρια να μονολογεί έκπληκτος έξω από το γήπεδο της Περιβόλα : «Μα ο Βασιλιάς είναι γυμνός!»

 
© Copyright 2024 Τα πάντα για τον αθλητισμό - MarkaSport