Μια φορά και έναν καιρό, εδώ και πάνω από μια δεκαετία, την εποχή που μεγάλη ομοσπονδία έμελλε να γράψει μια από τις πιο λαμπρές σελίδες στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού, ήταν ένας υπαλληλάκος που δεν άντεχε την ελληνική μιζέρια και αποφάσισε να βρει δουλειά στο εξωτερικό. Ως εδώ τίποτα μεμπτό, όμως η συνέχεια της ιστορίας γίνεται πιο ενδιαφέρουσα.

Ο υπαλληλάκος κανόνισε με τον τότε πρόεδρο, παρότι έφευγε επειδή είχε βρει αλλού δουλειά, να πάρει και «αλμυρή», για την ομοσπονδία, αποζημίωση, ύψους 52.000 ευρώ παρακαλώ. Την ιστορία θυμήθηκαν πολλοί, επειδή ο υπαλληλάκος επέστρεψε ως υπαλληλάρα, με προκλητικό για την τωρινή εποχή μισθό, ειδικότερα με αμοιβή πρόκληση για την κοινωνία, όμως δεν επέστρεψε με την αξία του αλλά επειδή τον επέβαλε ο προηγούμενος εργοδότης του που δεν ήταν από το εξωτερικό αλλά από την Ελλάδα, καθώς ο πρώην χαμηλόβαθμος υπάλληλος είχε φροντίσει να επιστρέψει στην Ελλάδα καβάλα σε άσπρο άλογο (τρόπος του λέγειν).

Και επειδή ο άνθρωπος, που ως υπαλληλάκος βαριόταν την δουλειά και τεμπέλη τον ανέβαζαν τεμπέλη τον κατέβαζαν, αλλά ως υπαλληλάρα παίζει στα… δάκτυλα το παρασκήνιο δημιούργησε πολλούς εχθρούς, αυτά κάνει η πολυσχιδής δραστηριότητα επειδή δεν κρατιέται και θέλει να περνούν όλα από το χέρι του, κάποιοι άρχισαν να ψάχνουν την «υπόθεση των 52.000 ευρώ»…

ΥΓ. Μπορεί σε κάποιους όλα τα παραπάνω να φαίνονται «αλαμπουρνέζικα». Αλλά μόνο τέτοια δεν είναι. Θα καταλάβετε σε λίγες ημέρες, που είναι πιθανό να υπάρξουν και νεότερα επί του θέματος.